کارت اعتباری (به انگلیسی: credit card)‏ ابزاری از سامانه پرداخت است که برای اشخاص صادر می‌شود. این کارت به دارنده آن این امکان را می‌دهد که بر پایه نوع قرارداد، از خدمات و کالاهایی برخوردار شود.^[1] یکحد اعتبار (line of credit) به کاربر اختصاص داده می‌شود که می‌تواند از آن پولی را برای پرداخت قرض بگیرد.

کارتهای اعتباری توسط سیستم های مختلف الکترونیک مدیریت و پردازش می شوند. آنها به طور کلی عبارتند از: کارتهای دارای حافظه و پرداشگر(کارت هوشمند)، کارتهای پردازش همزمان(آنلاین) که عمدتاً بصورت کارتهای معناطیسی تهیه و عرضه می شوند و کارتهای بدون تماس (RF ID). البته ممکن است انواع مختلف دیگری از کارتهای شناسایی(ID Card) نیز برای کارتهای اعتباری استفاده شوند ولی این سه نوع بیشترین استفاده را دارند. بیشتر در اروپا از کارتهای هوشمند و در امریکا از کارتهای مغناطیسی برای این نوع کارتها استفاده میشود.

منشاء ایجاد اعتبار می تواند شرکتها، ارگانها، بانکها و یا موسسات مالی/اعتباری باشند ولی مدیریت آن معمولاً توسط سیستم های پرداخت الکترونیک اجرا میگردد. در بسیاری از نقاط جهان شرکتهایی مانند ویزا و مستر کارت، مدیریت چنین اعتباراتی را انجام میدهند که البته در خیلی از موارد منشاء ایجاد اعتبارشان، خودشان نیستند.

معمولاً اعتباری که به شخص داده میشود وابستگی زیادی به درآمد و توان بازپرداخت وی دارد. او می تواند از محل اعتبار خود، کالاهای مورد نظرش را خریداری کرده و در موقع سر رسید آن را یکجا پرداخت کنند و یا به صورت اقساط آن را باز پرداخت نماید. تقریباً در اکثر نقاط جهان، افراد اعتبار سنجی شده و با مشخص شدن اعتبار هر شخص، کارت اعتباریش دارای اعتبار معینی خواهد بود که کمترین ریسک عدم بازپرداخت را دارد. همچنین تضامین بسیار خوبی برای بازپرداخت این اعتبارات در اختبار ایجاد کنندگان اعتبار قرار دارد که ریسک آن را به حداقل میرساند ولی بد نیست بدانیم در برخی موارد اعتبارات شامل عدم بازپرداخت خواهند بود که معمولاً اعتبار دهندگان این ریسک را هم میدانند.

کارتهای اعتباری به دلیل ماهیت آنها، دارای طرفداران خاص خود است، در خیلی از کشورها از جمله امریکا کمتر کسی است که دارای کارت اعتباری نباشد. در نظر بگیرید اگر کسی از ابتدای سن قانونی اش دارای کارت اعتباری با میزان کنترل شده باشد، حتی میتوان اعتبار وی را به مرور به روز کرد و سابقه وی را نگهداشت و بدین ترتیب افراد نمیتوانند سابقه خود را خراب کنند! چون سخت قادر به اصلاح عملکرد خود خواهند بود. در کشورهای پیشرفته دنیا، مصرف کنندگان کارت اعتباری چنین حساسیتی را به خوبی درک کرده اند و به راحتی اعتبار خودشان را خراب نمکنند. چون این سیستمها عمدتاً به هم متصل هستند، اگر فردی از یکی از این سیستمها استفاده کرده باشد، در تمامی نقاط دنیا میتوان اعتبار فرد را سنجید.

در ایران متاسفانه کارت اعتباری تا کنون به درستی اجرا نشده است. اولاً اعتبار افراد به میزان سپرده هایی که نزد بانکها دارند سنجیده میشود که این سنجش درستی نبوده و در واقع بانکها هیچ ریسکی را در این زمینه قبول نمی کنند، دوماً اعتبار ایجاد شده نزد بانکها در واقع حسابهای پر از پولی است که کارت قابلیت استفاده از آن را دارد و اعتبار نیست! بد نیست بدانیم که در تمامی دنیا در سیستمهای این چنینی، صرف ایجاد اعتبار فردی را بدهکار نمیکند، بلکه استفاده از اعتبار وی را بدهکار میکند ولی در سیستمهای بانکهای ایرانی، وقتی به شما اعتبار داده میشود در واقع به همان میزان به حساب مرتبط با کارت اعتباری شما، پول واریز میگردد! بدون اینکه شما هنوز از اعتبارتان استفاده کرده باشید! و این خلاف عملکرد سیستمهای اعتباری است و به نوعی به دلیل ضعف سیستمهای پرداخت الکترونیک بانکهای ایرانی است. البته در سالهای اخیر سعی کرده اند که این ضعف را برطرف سازند.