همیشه وقتی صحبت از کیفیت تصویر یک مانیتور میشود، پای اصطلاح رزولوشن (Resolution) هم در میان است. ولی واقعا این اصطلاح چه معنایی دارد. و اصلا اهمیت آن در چیست؟ چرا تولید کنندگان مانیتور اینقدر روی آن مانور میدهند و سعی میکنند مانیتورهایی با رزولوشن بالاتر تولید کنند؟

رزولوشن، دقت یک صفحه نمایش را طبق استانداردهای مختلفی بیان می‌کنند. همین تنوع در تعریف رزولوشن است که باعث پیچیدگی موضوع و سردرگمی مشتریان می‌شود. شاید بتوان رزولوشن یک نمایشگر خاص را به بیش از 10 شیوه‌ مختلف بیان کرد که هر یک کاربردی خاص دارند. در ادامه‌ مطلب می‌خواهیم با این استانداردها و کاربردشان آشنا شویم.

در مورد خرید مانیتور یا تلویزیون های نسل جدید، نکات زیادی وجود دارد که باید به آن توجه کنید. مثلاً اینکه یک مانیتور HD است یا تنها HD Ready است؟ کنتراست، روشنایی، تطابق رنگ، زمان درنگ، و بسیاری مسائل دیگر. اما در این مقاله تنها موضوع مورد بحث، رزولوشن تصویر است. می‌خواهیم بدانیم مفهوم اعداد و ارقامی که به شیوه‌های مختلف رزولوشن یک نمایشگر را بیان می‌کنند، چیست؟

عرض در ارتفاع
ساده‌ترین بیان رزولوشن یک نمایشگر به این صورت است که عرض در ارتفاع آن را بیان کنیم. مثلا یک لپ‌تاپ جدید را در نظر بگیرید که در مشخصات آن نوشته رزولوشن تصویر 1366 در 768 پیکسل است. این اعداد تعداد پیکسل‌هایی که در عرض و ارتفاع صفحه نمایش چیده شده‌اند را نشان می‌دهد.

توجه داشته باشد که برخی نمایشگرها تراکم پیکسلی متفاوتی دارند. لذا اندازه‌ فیزیکی دو نمایشگر که رزولوشن یکسانی دارند، لزوماً یکسان نیست. به عبارت دیگر در رزولوشن های یکسان، نمایشگری که ابعاد کوچکتری دارد معمولا کیفیت تصویر بهتری ارائه میکند. زیرا تراکم پیکسل های آن بیشتر است. یعنی پیکسل ها به هم نزدیک تر هستند.

SD ، HD Ready ، Full HD
تفاوت بین SD و هر عبارتی که شامل HD باشد، نسبتاً ساده است. SD مخفف Standard Definition به معنی «تعریف استاندارد» است که در گذشته متداول بوده و در مورد نمایشگرهایی که رزولوشن پایین‌تر از 720p یا 1080p داشتند به کار می‌رفت.

عبارت Full HD نیز در مورد نمایشگرهایی با رزولوشن 1080p استفاده می‌شود. تفاوت بین HD Ready و Full HD کمی پیچیده‌تر است و به استاندارد ناحیه‌ی جغرافیایی بستگی دارد.

در آمریکا، نمایشگر HD که توانایی نمایش تصاویر 720p ،1080p یا 1080i را داشته باشد ولی تیونر داخلی تلویزیون نداشته باشد را HD Ready می‌گویند. در واقع چنین نمایشگری فقط کار یک مانیتور را انجام می‌دهد و امکان نمایش شبکه های تلویزیونی را ندارد.

در اروپا به نمایشگری که توانایی نمایش 720 پیکسل افقی را داشته و امکان دریافت تصاویر از ورودی‌های خاصی مثل HDMI و DVI را داشته باشد HD Ready گفته می‌شود.

عبارت مشابه دیگری هم در اروپا به کار می‌رود. مثلا HD Ready 1080p که نمایشگرهایی با 1920 در 1080 پیکسل را شامل می‌شود. البته این نمایشگرها می‌بایست توان نمایش ویدیوهای 1080p یا 1080i را نیز داشته باشند تا لایق عبارت HD Ready باشد.

دو عبارت دیگر یعنی HD TV و HD TV 1080p هم به تلویزیون‌هایی اشاره می‌کنند که دارای تیونر داخلی هستند و می‌توانند شبکه‌های تلویزیون دیجیتال را دریافت نمایند.

سه عبارت 720p ، 1080p و 1080i چه معنایی دارند؟
تلویزیون‌های پیشرفته‌ امروزی را با این سه عبارت توضیح می‌دهد. عددی که در این سه عبارت ذکر می‌شود، تعداد خطوط افقی (یا به عبارت دیگر رزولوشن عمودی تصویر) است. بنابراین 720p و 1080p به ترتیب دارای 720 و 1080 خط افقی هستند.

اما تفاوت 1080i و 1080p که تعداد خطوط افقی هر دو یکسان است، چیست؟ در ادامه این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

1080p
تعداد پیکسل‌های عرض و ارتفاع در اینگونه نمایشگرها، از نسبت 16 به 9 محاسبه می‌شود. لذا تلویزیونی که دارای 1080 خط افقی یا پیکسل در ارتفاع است، 1920 پیکسل در عرض دارد. در واقع نسبت رزلوشن افقی به عمودی 16 به 9 است. به این نمایشگر ها، نمایشگر عریض (Wide) نیز گفته میشود. در نمایشگرهای قدیمی‌تر (CRT)، نسبت رزولوشن افقی به عمودی 4 به 3 است.

1080p در برابر 1080i
در واقع تفاوت بین این دو عبارت، تفاوت بین دو اصطلاح Progressive و Interlaced می‌باشد. در نمایشگرهای Progressive یا پیش‌رونده، فریم‌ها یکی پس از دیگری نمایش داده می‌شوند. همه‌ فریم‌ها کامل هستند و یک تصویر کامل را نمایش می‌دهد. بنابر این اگر در حین پخش تصویر را متوقف کنید، یکی از فریم‌ها نمایش داده می‌شود. اگر یک نمایشگر Progressive سرعت نمایشی برابر با 25 فریم بر ثانیه داشته باشد، در هر ثانیه 25 فریم جدا و کامل را پشت سر هم نمایش می‌دهد. به همین علت است که نام آن را پیش‌رونده گذاشته‌اند.

اما Interlaced (شبکه ای) به چه معنی است؟ در اینگونه نمایشگرها، یک فریم جدید یک تصویر کامل نیست، بلکه تنها نیمی از خطوط افقی تصویر را شامل می‌شود. فریم بعدی هم نیمی دیگر از خطوط را در بر می‌گیرد. بنابراین سرعت چنین نمایشگری را بر حسب فیلد بر ثانیه بیان می‌کنند نه فریم بر ثانیه. هر فیلد یک نیمه‌ی تصویر است و دو فید متوالی یک فریم را ایجاد می‌کنند.

از دیدگاه تئوری می‌توان گفت که نمایشگرهای Progressive کیفیت بهتری دارند اما نکات و مشکلات دیگری هم وجود دارد. اولین نکته این است که دو نمایشگر مشابه Interlaced و Progressive ، نرخ نمایش فریم یکسانی ندارند. نمایشگر Interlaced دو برابر سریع‌تر است.

با در نظر گرفتن این نکات متوجه می‌شویم که ویدیوهای Interlaced در حرکت نسبت به تصاویر مشابه Progressive روان‌تر به نظر می‌رسند. در مقابل وقتی ویدیوی Progressive را متوقف می‌کنیم و می‌خواهیم یک فریم را ویرایش کنیم، کار ساده‌تر خواهد بود. در بزرگ کردن تصویر هم وضعیت ویدیوهای Progressive بهتر است. بنابراین در نهایت می‌توان نتیجه گرفت که هنگام اعمال تغییر، ویدیوی Progressive افت کیفیت کمتری دارد.

اما در نهایت این استفاده کنندگان و خریداران هستند که آینده صنعت نمایشگرها را تعیین میکنند. هر تکنولوژی که با اقبال بیشتری مواجه شود فروش بهتری خواهد داشت. در نتیجه راه برای توسعه آن هموار تر خواهد شد.

 نمایشگر که یکی از عناصر سخت‌افزاری مهم در رایانه است و متداول‌ترین دستگاه خروجی در رایانه‌های شخصی به‌شمار می رود. همه کاربران برای مشاهده اطلاعات داخل رایانه نیازمند استفاده از یک نمایشگر مطلوب هستند. اولین نمایشگرها که فقط متن را نشان می‌دادند، در سال 1970 به‌منظور استفاده در رایانه‌های شخصی ارایه شدند. از سال 1970 تاکنون، مدل‌های متفاوتی از نمایشگرها با بهره‌گیری از فناوری‌های متفاوت و ارایه قابلیت‌های مختلف، تولید و عرضه شده‌اند.

فناوری نمایش:
شرکت آی‌ بی‌ ام در سال 1981 نمایشگرهای با فناوری CGA را معرفی‌کرد که قادر به نمایش چهار رنگ با وضوح تصویر 320 پیکسل افقی و 200 پیکسل عمودی بود. سپس در سال 1984 نمایشگرهایی با توان نمایش 16 رنگ و وضوح تصویر 350*640 (EGA) و در سال 1987 نمایشگرهایی که قادر به نمایش 256 رنگ و وضوح تصویر 600*800 (VGA) و در سال 1990 سیستمی با وضوح تصویر 600*800 قادر به ارایه بیش از 16 میلیون رنگ و با وضوح تصویر 768*1024 قادر به نمایش 65536 رنگ (SVGA) است.

انواع نمایشگر:

CRT:
نمایشگرهای CRT از دو نوع فناوری لامپ تصویر استفاده می‌کنند. در نمایشگرهای قدیمی CRT از فناوری Shadow mask استفاده شده است .Aperture grille ، فناوری دیگر در رابطه با لامپ تصویر بوده که شفافیت و وضوح تصویر به‌مراتب بهتری را ارایه می‌کند و در نمایشگرهای مسطح ازاین فناوری استفاده می‌شود و انعکاس نور را کم می‌کند.
در این نمایشگر پرتاپ پرتوهای با فرکانس بالا از لامپ کاتدی و برخورد آن با صفحه نمایش، موجب روشن شدن یک نقطه (پیکسل) بر نمایشگر می‌شود و ایجاد میدان مغناتیسی پیرامون این پرتو، موجب انتقال سریع آن به نقاط دلخواه روی صفحه و در نتیجه نمایش یک تصویر می‌گردد.

LCD:
در نمایشگرهای LCD از فناوری کریستال مایع استفاده می‌شود. کریستال‌های مایع موادی هستند که به طور فیزیکی دارای خاصیت‌های جامد و مایع هستند. یکی از خاصیت‌های جالب آنها توانایی آنها در تغییر موقعیت بسته به ولتاژ اعمال شده به آنها است.در این نمایشگر آدرس دهی پیکسل‌ها در صفحه به‌صورت ماتریسی است. به‌عبارت دیگر، صفحه نمایش مانند یک محور مختصات آدرس‌دهی شده و نقاط تقاطع x و y باعث روشن یا خاموش شدن پیکسل‌ها می‌شود.
در نمایشگر های LCD مبنای کار کریستال مایع بوده و نیز احتیاج به یک سیستم نور دهی در پس زمینه می باشد تا نور ایجاد شده بتواند از دو صفحه دو قطبی که با اختلاف 90 درجه از هم قرار گرفته اند عبور کند . در این حالت در وضعیت عادی نوری از مابین این دو صفحه عبور نمی کند و تنها در هنگامی که پیغام الکتریکی مبنی بر آزاد شدن کانال نمایشی دریافت شود زاویه و آدرس مورد نظر داده شده و نور بر اساس زاویه داده شده در صفحه قطبی عبور کرده و با تحریک لایه نمایشی رنگ مورد نظر به صورت نقاط کروی پدید می آید . این حالت را شکل گیری پلاسما نیز می گویند .

OLED:
OLED به‌معنای دیود نوری از جنس مواد آلی است. امروزه این فناوری در حال جایگزین شدن با فناوری LCD در تجهیزاتی مانند PDAها و تلفن‌های همراه است چون این نوع صفحه نمایش شفاف‌تر، نازک‌تر و سریع‌تر است و نور بیشتری نسبت به نمایشگرهای LCD تولید می‌کند و در عین حال مصرف برق آن هم پایین‌تر است به علاوه تولید انبوه آن ارزان‌ترتمام می‌‌شود.

PLASMA:
این فناوی عمر چندانی ندارد و روش آدرس‌ دهی نقاط در آن، شبیه به نمایشگرهای LCD است. سیستم آشکارسازی در نمایشگر پلاسما بر پایه ریزحباب‌هایی از گازهای رادیون یا گزنون کار می‌کند. این حباب‌ها با تحریک الکتریکی ، فوتون نوری آزاد می‌کنند که دیده نمی‌شود. اما با برخورد به ذرات فسفری یا دیگر آشکار سازها نور مریی تولید می‌کند.
لازم به ذکر است که فناوری نمایشگرهای LCD و پلاسما به‌سرعت رو به پیشرفت و بهبود است و ممکن است که برخی از محدودیت‌های آنها به‌زودی برطرف شود.

تفکیک‌پذیری چیست؟
به تعداد پیکسل‌های نمایش داده شده افقی و عمودی بر صفحه، گفته می‌شود. هر اندازه توان تفکیک‌پذیری افزایش یابد، امکان نمایش تصاویر بیشتری روی نمایشگر فراهم می‌آید و تصویر واضح‌تر می‌شود. تفکیک‌پذیری با اندازه صفحه نمایشگر رابطه دارد هر چه نمایشگر بزرگتر باشد، امکان دستیابی به کیفیت بالاتر، بیشتر است و جزییات بیشتری در نمایشگر دیده می‌شود در یک دسکتاپ ویندوز اندازه آیکون‌ها را در رزولوشن 600*800 2 یا 3 برابر بزرگتر نسبت به رزولوشن 1024*1280 است. یک نمایشگر می‌تواند چند درجه تفکیک‌پذیری را پشتیبانی کند.

نکاتی برای تهیه نمایشگر:
انتخاب نامناسب یک نمایشگر می‌تواند در دراز مدت آسیب جدی به چشمان کاربر وارد کند پس لازم است که در انتخاب نمایشگر دقت‌کرد. نمایشگر انتخابی، باید دارای محدوده دید قابل قبول و متناسب با نوع نیاز کاربران باشد. نمایشگرهای 19 و 17 اینچ CRT محدوده دید مناسبی در ارتباط با کاربردهای حرفه‌ای دارند.
با استفاده از پورت‌های USB، می‌توان به‌سادگی و به‌سرعت تجهیزات جانبی را به رایانه متصل کرد. در برخی نمایشگرها، تعدادی پورت USB تعبیه شده است.
در تهیه نمایشگر LCD، انتخاب یک نمایشگر با زاویه دید و کنتراست مناسب بسیار مهم است. زاویه دید به زاویه افقی و یا عمودی که کاربر قادر به مشاهده تصاویر بدون کاهش کیفیت رنگ و شفافیت تصویر است، گفته‌ می‌شود. در حال حاضر توجه به میزان برق مصرفی نیز مهم است.

برای داشتن حداکثر کیفیت تصویر و همچنین محافظت از چشم ها، لازم است که نمایشگر (Monitor) خود را طوری تنظیم کنیم که بهترین کارایی را داشته باشد. به تنظیم نور، رنگ، و وضوح تصویر در نمایشگرها اصطلاحا Calibration یا کالیبره کردن گفته میشود.

همه ما دوست داریم مانیتور ما بهترین کیفیت تصویر را داشته باشد. گاهی هزینه زیادی را برای خرید یک مانیتور حرفه ای میپردازیم ولی نمیدانیم چطور کیفیت آن را در بهترین حالت تنظیم کنیم. پس با این مقاله همراه باشید تا اطلاعات مفیدی در مورد چگونگی تنظیمات مانیتور کسب کنید.

اغلب افراد اطلاعات درستی در مورد چگونگی تنظیم روشنایی، وضوح (Contrast)، شدت رنگ، و تیزی تصویر (Sharpness) ندارند. به همین علت ویدیوها، تصاویر و بازی‌ها را با کیفیت اصلی خود مشاهده نمی‌کنند. فروشندگان در هنگام معرفی و تست مانیتور، شدت رنگ و روشنایی بعضی مدل ها را طوری تنظیم می‌کنند که خریدار تصور کند کیفیت آنها فوق‌العاده است. در حالیکه برخی مدل‌ ها با اینکه بهتر هستند ولی چون به درستی تنظیم نشده اند به نظر می‌رسد که کیفیتشان پایین‌تر است. در این مقاله می‌خواهیم با نحوه‌ کالیبره کردن و مفهوم تنظیمات اصلی نمایشگر آشنا شویم.

هدف ما این است که تنظیمات یک نمایشگر را کالیبره کنیم. آن هم بدون استفاده از نرم‌افزار یا وسیله‌ دیگری و تنها با چشم خودمان. کار مشکلی نیست اما نیاز به توضیح و درک مفهوم هر یک از تنظیمات موجود دارد. پس شروع می‌کنیم:

کنتراست (Contrast)
اولین تنظیم مورد بحث، Contrast میباشد که مهمترین عامل تأثیر‌گذار روی کیفیت تصویر است.

ساده‌ترین تعریف Contrast این است:

"نسبت روشنایی روشن‌ترین نقطه‌ تصویر به تیره‌ترین نقطه‌ آن را کنتراست می‌گویند"

مقدار کنتراست در تلویزیون‌ها و مانیتورها، تعیین‌کننده‌ شدت روشنایی روشن‌ترین بخش‌های تصویر است.

اما نحوه‌ی تنظیم کنتراست چگونه است؟ اگر کنتراست را بیش از حد بالا ببریم، برخی جزئیات تصویر خصوصاً در نواحی روشن از بین می‌رود. چرا که روشنایی نقاط مجاور به حدی زیاد می‌شود که تفاوت روشن‌ترین نقاط و نقاط مجاور قابل تشخیص به وسیله‌ی چشم نیست.

برای تنظیم هر یک از پارامترها باید یک یا چند تصویر مناسب پیدا کرد. برای کنتراست انتخاب تصویری که دارای نقاط روشن در پس زمینه‌ روشن باشد، ضروری است. بنابراین ابرهای سفید در آسمان روشن را به عنوان سوژه انتخاب می‌کنیم. کنتراست را از حالت معمولی یا حتی پایین به تدریج افزایش می‌دهیم تا جایی که نقاط روشن تصویر جزئیات خود را از دست بدهند. در این حالت کنتراست کمی زیاد است، کمی به عقب بر‌می‌گردیم و آن را کاهش می‌دهیم تا جزئیات دوباره دیده شوند. این حالت بهترین حالت ممکن است و کنتراست به خوبی تنظیم (کالیبره) شده است.

توصیه می‌کنیم که روی چند تصویر مختلف همین عمل را انجام دهید تا بهترین نتیجه حاصل شود.

روشنایی (Brightness)
این پارامتر، شدت روشنایی نقاط تیره‌ تصویر را مشخص می‌کند. اگر مقدار آن بیش از حد باشد، رنگ سیاه به خاکستری تبدیل می‌شود.

برای تنظیم شدت روشنایی باید تصویری تیره انتخاب کرد. مثل یک عکس یا یک فریم از یک فیلم. روشنایی را کم می‌کنیم تا همه چیز نسبتاً تیره شود و سپس آن را مجدداً زیاد می‌کنیم تا جایی که نقاط واقعاً تیره‌ی تصویر رنگ سیاه خود را حفظ کنند.

البته تنظیم روشنایی مشکل است و باید به دقت آن را انجام دهید. شاید با یک تصویر خاص هم نتوان نتیجه‌ی مطلوبی گرفت. سعی کنید تصاویری را انتخاب کنید که قالب آن‌ تیره باشد و قسمت‌های روشن نیز در آنها وجود داشته باشد.

رنگ (Color)
معمولاً مانیتور ها به صورت پیش فرض دارای شدت رنگ 50 درصد هستند. اگر شدت رنگ را کم کنیم، رنگ‌ها از بین می‌روند و تصویر سیاه و سفید می‌شود. اگر آن را بیش از حد زیاد کنیم، رنگ طبیعی صورت به نارنجی و حتی قرمز می‌زند.

برای تنظیم کردن رنگ هم می‌بایست در ابتدا یک تصویر مناسب انتخاب کنید که این بار تصویری شامل چهره‌ یک انسان مناسب است. شدت رنگ را کم و زیاد کنید تا جایی که رنگ صورت شخص به نظر طبیعی برسد.

تیزی (Sharpness)
این پارامتر، شدت تیزی لبه‌های تصویر را مشخص می‌کند. اگر تیزی را کم کنیم، تصویر کدر می‌شود و برخی جزئیات مثل چین صورت از بین می‌روند، اگر آن را بیش از حد زیاد کنیم نیز در کنار لبه‌های تصویر روشنایی غیر عادی دیده می‌شود.

برای تنظیم تیزی هم از تصویر قبلی استفاده می‌کنیم، یعنی چهره‌ی یک شخص. تیزی را کم می‌کنیم، طوری که جزئیاتی مثل چین صورت از بین می‌روند. سپس آن را به تدریج افزایش می‌دهیم تا جایی که جزئیات تصویر کم‌کم نمایان شوند. این حالت مقدار بهینه‌ تیزی (Sharpness) می‌باشد.

مشترکان همراه اول می توانند با ارسال کد مرکز استان خود به شماره 8930 از اوقات شرعی مورد نظر مطلع شوید.

مثال: 021 را ارسال کنید به شماره 8930

و پیامی به این صورت دریافت خواهید کرد که حاوی اوقات شرعی مربوط به همان روزی است که پیامک را به 8930 ارسال نموده اید.


اذان صبح: 4:45

طلوع آفتاب:6:20

اذان ظهر:13:9

غروب آفتاب: 19:58

اذان مغرب: 20:19

نیمه شب شرعی: 24:22

روش کار بسیار ساده است! سیستم های موبایل در تمام جهان به طوری طراحی شده اند که هر SMS را که به غیر از زبان انگلیسی تایپ شود زبان خاص در نظر گرفته پس هزینه آن زبان خاص را (که در اینجا فارسی است) حساب میکنند.

پس ما هم با استفاده از این قانون می توانیم SMS خود را انگلیسی تایپ کنیم ولی در آن از یک حرف فارسی یا یک کاراکتر فارسی استفاده کنیم.

مثلا شما پس از نوشتن متن SMS خود می توانید در اول آن از کلمه فارسی "سلام" استفاده کنید تا هزینه فارسی برای شما محاسبه شود!

همچنین می توانید از یک کاراکتر فارسی که مختص زبان فارسی است مانند علامت سوال فارسی ؟ (نه ?) در آخر یا هر کجای متن SMS استفاده کنید.